پوشش روان کننده روکش

استفاده از روان کننده های پوشش کاغذی به آغاز این قرن باز می گردد. در آن زمان ، چسب برای پوشش رنگدانه کاغذ عمدتا چسب حیوانات یا کازئین بود و محتوای جامد این پوشش بسیار کم بود. اگرچه این چسب ها چسبندگی خوبی دارند و عملکرد عالی در حفظ آب دارند ، اما فیلم تشکیل شده توسط آنها بسیار شکننده است ، بنابراین لازم است یک افزودنی اضافه شود که بتواند مقاومت تاشو و خمش کاغذ و تخته روکش شده را بهبود بخشد. این مواد افزودنی همچنین باعث افزایش سیالیت و تساوی پوشش های مرطوب می شود. این افزودنی به روان کننده کاغذ تبدیل شد.

عملکرد روان کننده روکش

عملکرد روان کننده با انواع کاغذهای مختلف و تفاوت در عادات تولید کارخانه کاغذ متفاوت است. بعضی اوقات از سیالیت پوشش و برخی از خواص کاغذ روکش شده (مانند براق ، صافی ، جذب روغن ، استحکام سطح و غیره) برای ارزیابی عملکرد روان کننده استفاده می شود. برخی از دسته های روان کننده ها از خصوصیات عملکردی ویژه ای مانند "ویژگی های تنظیم ویسکوزیته" ، "مقاومت در برابر اصطکاک خشک بهبود یافته" ، "چسبندگی مرطوب بهبود یافته" ، "مقاومت در برابر اصطکاک مرطوب بهبود یافته" ، "براق جوهر و نفوذ ناپذیری" ، "پلاستیک" ، "تاشو" مقاومت "و" براق بهبود یافته "و غیره

روان کننده ایده آل باید خواص زیر را نشان دهد

(1) رنگ را روغن کاری کرده و ویژگی های جریان آن را بهبود بخشید.

(2) از پوشش نرم تر اطمینان حاصل کنید.

(3) براق محصول روکش شده را بهبود بخشید.

(4) قابلیت چاپ کاغذ را بهبود بخشید.

(5) هنگام تاشو کاغذ ، ترک ها و لایه برداری از پوشش را کاهش دهید.

(6) پودر را در Super Calender کاهش داده یا از بین ببرید.